 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Ты выбачай, што мы цябе так плытка пахавалі.
Ня стала сіл дзяўбці прамерзлую скалу.
Ламы і кіркі ўжо тупымі сталі,
а ў доле па калена я ўсяго стаю.
Мароз за сорак. Узмакрэлыя ад поту,
аблізваючы губы смаглым языком,
халодны сьнег сухім хапаем ротам
ды кіркам і ламам спакою не даём.
Крыху глыбей яшчэ, каб гаспадар таёжны
вясной тваю магілу не разрыў,
у дол цябе мы без труны паложым,
ты на труну, бядак, не зарабіў.
Не падышоў табе «бушлат дубовы»,
а гарнітур хэбэ капцёршчык закасіў.
Ў кашулі, сподніках у дол гатовы
цябе на адпачынак палажыў.
Ня будзе тут табе фанфараў і салютаў,
сьлёз разьвітальных па табе не праліюць.
Пурга завые толькі над прамерзлым трупам,
а ўлетку мо' алені часам забрыдуць.
Прывяжам бірку мы табе з фанеры
на твой вялікі палец на назе,
каб там Пятро, у рай адкрыўшы дзьверы,
адразу бачыў, хто гэта брыдзе.
Бывай, зямляк, у траурным маўчаньні
мы над магілай ціха пастаім.
У галавох табе яшчэ паложым камень,
няхай стаіць ён помнікам нямым.
1950–1956
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
